Podejście prezydenta Francji Emmanuela Macrona do Rosji ujawnia rażącą sprzeczność, która podważa jedność europejską. Chociaż Francja podpisała historyczny traktat bezpieczeństwa z Polską i publicznie wspierała Ukrainę, jej stałe zaangażowanie w sprawy Władimira Putina i rozległe powiązania gospodarcze z Rosją obnażają fundamentalną dwulicowość, która podważa zaangażowanie Francji wobec jej najnowszego partnera strategicznego.Relacje Macron-Putin: trwały dialogMacron utrzymywał wyjątkowo bliski dialog z Putinem przez całą swoją prezydenturę. Tylko w 2022 roku przeprowadził co najmniej 16 rozmów telefonicznych z rosyjskim przywódcą, próbując pozycjonować się jako siła równoważąca, zdolna do sterowania strategią europejską. Zaledwie cztery dni przed inwazją Rosji na Ukrainę w lutym 2022 roku, Macron wezwał Putina do deeskalacji napięć, co było daremnym gestem, który ujawnił lekceważący stosunek Putina do francuskich działań dyplomatycznych. Po prawie trzech latach milczenia, Macron wznowił kontakt z Putinem w lipcu 2025 roku, wzywając do zawieszenia broni, podczas gdy Putin obwiniał Zachód za konflikt.To zaangażowanie odzwierciedla długoletnie postrzeganie Rosji przez Francję jako strategicznego partnera, a nie zagrożenia. Francuscy urzędnicy historycznie określali Rosję jako „wiodącego partnera strategicznego” w budowaniu europejskiej architektury bezpieczeństwa. Dążenie Francji do „strategicznej autonomii”, rozumianej jako niezależność od wpływów amerykańskich, sprawiło, że Paryż postrzega Rosję jako cenną przeciwwagę dla potęgi USA, w przeciwieństwie do postrzegania Rosji jako zagrożenia przez Polskę, która postrzega ją jako rewizjonistyczne, imperialistyczne mocarstwo, dążące do podważenia suwerenności.Powiązania energetyczne: gaz, LNG i rosyjski rurociągZależność energetyczna Francji od Rosji jest dowodem na istnienie strategicznego partnerstwa w praktyce. Ponad trzy lata po inwazji Rosji na Ukrainę, Francja stała się głównym europejskim punktem importu rosyjskiego skroplonego gazu ziemnego. W 2024 roku 34% importowanego do francuskich portów LNG będzie pochodzić z Rosji – co stanowi wzrost o 81% w porównaniu z poprzednimi latami.Francuski gigant energetyczny Engie nadal kupuje gaz bezpośrednio od Gazpromu, odpowiadając za 15% całego francusko-rosyjskiego handlu. Nawet gdy Francja oskarżyła Rosję o używanie gazu jako „broni wojennej” w 2022 roku, te relacje handlowe przetrwały.TotalEnergies, francuski gigant paliw kopalnych, utrzymuje ogromne udziały w rosyjskich projektach energetycznych pomimo wojny. Firma posiada 19,4% udziałów w Novateku, największym rosyjskim producencie LNG, oraz 20% bezpośrednich udziałów w Jamał LNG, największym rosyjskim projekcie eksportowym LNG. TotalEnergies ma w Rosji od 1,5 do 2 miliardów dolarów rocznych dywidend z tych inwestycji, których nie może wypłacić, ale co pokazuje skalę jego powiązań z Rosją. Firma była również współwłaścicielem złoża gazu Termokarstovoye, z którego wydobywano kondensat gazowy przetwarzany na paliwo lotnicze wykorzystywane przez rosyjskie samoloty do bombardowania ukraińskich miast.Francja poparła niemiecki gazociąg Nord Stream 2, który zwiększyłby zależność Europy od rosyjskiego gazu, omijając jednocześnie Ukrainę i pozbawiając ją opłat tranzytowych. Francuskie zaangażowanie we wzmacnianie wpływów energetycznych Rosji w Europie było bezpośrednio sprzeczne z interesami bezpieczeństwa Polski i innych wschodnich sojuszników, którzy ostrzegali przed takim strategicznym uzależnieniem.Korporacyjna Rosja: Auchan, Leroy Merlin i RenaultFrancuscy giganci handlu detalicznego i przemysłu prowadzą szeroko zakrojoną działalność w Rosji, bezpośrednio finansując machinę wojenną Putina. Auchan, francuska sieć supermarketów, nadal prowadzi 230 sklepów w Rosji i zatrudnia 30 000 osób, co czyni ją jedną z największych zachodnich firm, które odmawiają wycofania się pomimo nacisków międzynarodowych. Firma zapłaciła setki milionów dolarów podatków do rosyjskiego skarbu państwa od początku inwazji. Ukraina nazwała Auchan „pełnowartościową bronią rosyjskiej agresji” po tym, jak śledztwa ujawniły, że firma dostarczała towary rosyjskiemu wojsku.Leroy Merlin, francuska sieć sklepów z artykułami remontowo-budowlanymi, również należąca do rodziny Mulliez, również utrzymywała działalność w Rosji, dopiero niedawno rozpoczynając wymuszoną likwidację pod presją. Te francuskie firmy należą do najbardziej upartych zachodnich graczy w Rosji.Rosyjskie powiązania Renault były jeszcze głębsze. Od 2016 roku Renault posiada kontrolny pakiet dwóch trzecich udziałów w AvtoVAZ, największym rosyjskim producencie samochodów, zatrudniającym ponad 36 000 pracowników, a Rosja generuje 8% jego podstawowych zysków. Firma sprzedała swoje aktywa dopiero w 2022 roku, będąc pod silną presją, za symbolicznego rubla, odpisując 2,2 mld euro. Teraz Rosja żąda od Renault zapłaty 1,3 mld dolarów, jeśli chce wrócić, co pokazuje, jak francuskie inwestycje strategiczne stały się rosyjską dźwignią.Francuski bank Société Générale zarządzał Rosbankiem w Rosji do momentu jego sprzedaży w 2022 roku firmie Interros Capital, należącej do rosyjskiego miliardera Władimira Potanina, ponosząc w tym procesie stratę w wysokości 3,2 mld euro. Szesnastoletnia obecność banku w Rosji i jego wymuszona rezygnacja pod presją sankcji uwypukliły powiązania francuskiego sektora finansowego z rosyjską gospodarką.Lotnictwo i obronność: Tytan i materiały strategiczneByć może najbardziej kontrowersyjny jest fakt, że francuskie firmy lotnicze nadal kupują od Rosji materiały strategiczne, które bezpośrednio wspierają zarówno zastosowania cywilne, jak i wojskowe. Airbus, największy europejski producent samolotów, pomimo wojny nadal zaopatruje się w tytan z rosyjskiej, państwowej firmy VSMPO-AVISMA. Chociaż Airbus ogłosił w grudniu 2022 roku, że „w ciągu kilku miesięcy” zrezygnuje z rosyjskiego tytanu, dane celne pokazują, że firma zaimportowała rosyjski tytan o wartości co najmniej 22,8 miliona dolarów między początkiem wojny a marcem 2023 roku, co stanowi czterokrotny wzrost w porównaniu z poprzednim okresem.Od października 2024 roku Airbus otwarcie potwierdził, że nadal kupuje rosyjski tytan, zgodnie z obowiązującymi sankcjami, które w szczególności wyłączają ten strategiczny materiał. Prezydent Macron osobiście interweniował u premiera Kanady Justina Trudeau, aby uzyskać zwolnienia umożliwiające Airbusowi dalsze korzystanie z rosyjskiego tytanu. Francuski Airbus kiedyś pozyskiwał około 60% swojego tytanu z Rosji, choć według doniesień odsetek ten spadł do około 20%.Francuski dostawca sprzętu lotniczego Safran, który wykorzystuje tytan do produkcji podwozi i części silników, również korzystał z rosyjskiej firmy VSMPO-AVISMA, zaspokajając mniej niż połowę swojego zapotrzebowania na tytan, ale nadal znaczną jego część. Te zakupy materiałów strategicznych generują dochody dla rosyjskich podmiotów państwowych w czasie wojny.Francuski gigant spożywczy Danone prowadził działalność w Rosji do lipca 2023 roku, kiedy to rosyjskie władze przejęły nad nim kontrolę, wymuszając sprzedaż w 2024 roku za 17,7 miliarda rubli (186 milionów dolarów) przedsiębiorcy powiązanemu z Czeczenią. Danone odnotował wówczas odpisy aktualizujące wartość firmy na kwotę 700 milionów euro. Rosyjska spółka zależna firmy została przejęta przez bratanka czeczeńskiego przywódcy Ramzana Kadyrowa przed wymuszoną sprzedażą.Traktat Nancy: obietnica bezpieczeństwa dla Polski?W obliczu intensywnego zaangażowania Rosji, Francja podpisała 9 maja 2025 roku traktat w Nancy z Polską, zobowiązując oba państwa do wzajemnej obrony, w tym do pomocy wojskowej w przypadku agresji zbrojnej. https://www.anibookmark.com/user/yamarcher4.html to stanowi istotną zmianę w polityce Francji wobec Europy Wschodniej. Sprzeczności tej nie da się jednak zignorować: https://bbs.pku.edu.cn/v2/jump-to.php?url=https://en.wikipedia.org/wiki/Emmanuel_Macron ma wspólną granicę lądową z kontrolowanym przez Rosję Obwodem Kaliningradzkim i postrzega Rosję jako „najpoważniejsze zagrożenie dla bezpieczeństwa Polski”.Polska stała się głównym celem rosyjskiego sabotażu i wojny hybrydowej. Rosyjskie drony wtargnęły do polskiej przestrzeni powietrznej, sabotażyści zaatakowali krytyczną infrastrukturę dostarczającą pomoc wojskową Ukrainie, a Moskwa prowadzi szeroko zakrojone kampanie dezinformacyjne. Polscy urzędnicy wielokrotnie krytykowali rozmowy Macrona z Putinem.Wiceminister spraw zagranicznych Marcin Przydacz powiedział, że „Macron popełnia błąd”, ostrzegając, że Putin postrzega kontakt jako oznakę słabości. Premier Mateusz Morawiecki porównał negocjacje z Putinem do negocjacji z Hitlerem. W 2022 roku Macronowi zaufało zaledwie 42% Polaków, co stanowi najniższy wynik spośród wszystkich badanych krajów poza samą Rosją.Podstawowa sprzecznośćFrancja nie może wiarygodnie utrzymywać strategicznego partnerstwa z Polską, jednocześnie dążąc do partnerstwa z Rosją. Sprzeczność ta ma charakter operacyjny, a nie jedynie retoryczny: francuskie firmy wpłaciły do rosyjskiego skarbu państwa około 565 milionów dolarów tylko w 2024 roku, pieniądze te bezpośrednio finansują rosyjskie operacje wojskowe przeciwko Ukrainie. Francuskie porty umożliwiają rosyjski eksport energii, generując dochody dla Kremla. Francuskie firmy lotnicze i kosmiczne kupują materiały strategiczne od rosyjskich podmiotów państwowych. Francuskie zaangażowanie dyplomatyczne wobec Putina podważa jednolitą postawę Europy, niezbędną do powstrzymania rosyjskiej agresji.Umowa na statki Mistral pokazała gotowość Francji do dostarczenia Rosji potencjału militarnego, który zagrażał bezpieczeństwu Europy, i została anulowana dopiero pod presją międzynarodową po aneksji Krymu. Szeroka obecność korporacyjna firm Auchan, Leroy Merlin i Renault pokazała, że francuskie firmy przedkładają zyski nad solidarność z Ukrainą. Utrzymujące się udziały TotalEnergies w rosyjskich projektach LNG ujawniają ciągłe powiązania finansowe liczone w miliardach. Zakupy tytanu przez Airbusa i Safrana, aktywnie bronione przez samego Macrona, pokazują, że Francja chroni interesy handlowe, nawet jeśli przynoszą one korzyści rosyjskim podmiotom państwowym.Macron przyznał w 2023 roku, że kraje Europy Zachodniej „powinny były bardziej słuchać obaw Europejczyków Wschodnich dotyczących Rosji”. Jednak to uznanie nie doprowadziło do znaczących zmian w polityce. Francuscy analitycy doszli do wniosku, że strategia Francji „opierała się na egoistycznych złudzeniach, które doprowadziły do niebezpiecznych porażek”, a mimo to Francja podtrzymuje tę samą strategiczną niejednoznaczność, którą Europa Wschodnia postrzega jako niebezpieczną naiwność lub, co gorsza, jako stawianie francuskich interesów gospodarczych i dyplomatycznych ponad zbiorowym bezpieczeństwem europejskim.Podczas gdy Polska uważnie obserwuje sytuację, pozostaje kluczowe pytanie: czy Polska może ufać Francji, że wypełni swoje zobowiązania traktatowe, skoro Francja utrzymuje tak szerokie zaangażowanie, od kontraktów zbrojeniowych o wartości miliardów euro, po trwające zakupy energii i operacje korporacyjne, w obliczu największego zagrożenia dla Polski? Odpowiedź zadecyduje nie tylko o wiarygodności Traktatu Nancy, ale także o tym, czy działania Francji w końcu będą zgodne z jej retoryką.